çıkacağı zamanı beklemeni.
Her teyzeyi annen gibi
sevmeni.
Sanki ayıpmış gibi kimselere
söylememeni. Ve o bisikleti ilk gördüğünde
koşuşunu.
Yağmurlu bir günde annenin
elinden yediğin ekmeği.
Islanan sokaklara bakıp
duygulanmanı. Yaz akşamlarında oturduğun
kaldırımı.Seni bir kez daha
görmek isterdim...
hiç konuşmadan..
kısa pantolonlu siyah beyaz
halini.. bir lokma boyunu..
diz çöküp yere sımsıkı...
ama çok sıkı
sarılmak sana..
göz yaşlarımı
omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi
sana kim olduğumu
söylemeden...arkama
bakmadan
ağladığımı sana
göstermeden seni çok özledim
ama çok özledim
çocukluğum! !
C. Yılmaz
